Ηραία: Οι γυναικείοι Ολυμπιακοί αγώνες της αρχαιότητας
Ηραία: Οι γυναικείοι Ολυμπιακοί αγώνες της αρχαιότητας
Δικαίωμα συμμετοχής είχαν μόνο οι ανύπαντρες κοπέλες, οι οποίες είχαν λυτά τα μαλλιά τους και φορούσαν κοντό χιτώνα πάνω από το γόνατο -ώστε να είναι ευκίνητες.
Αύγουστος μήνας ήταν και δεν χρειαζόταν στέγη. Το δάσος της Ολυμπίας γέμιζε πόλη, που κοιμόταν στο ύπαιθρο με συντροφιά το φεγγάρι. Η κοιλάδα του Αλφειού ήταν το ξενοδοχείο τους. Εχθροί και φίλοι την ώρα εκείνη ήταν όλοι φίλοι…
Αρχιτέκτονας του ναού του Δία ήταν ο Λίβωνας από την Ηλεία. Γλύπτης του χρυσελεφαντίνου αγάλματος ήταν ο Φειδίας.
Στην 83η Ολυμπιάδα 448 π.χ. παραβρέθηκαν και οι προσωκρατικοί φιλόσοφοι Αναξαγόρας από την Ιωνία με τον μαθητή του Κίμωνα και ο Εμπεδοκλής από τον Ακράγαντα της Σικελίας με τον μαθητή της Γοργίας. Ο Διαγόρας από τη Ρόδο με τους γιους του Ακουσίλαο και Δαμάγητο συναντήθηκαν με τον Αναξαγόρα, ο οποίος έδωσε συμβουλές στους δύο γιους του.
Την πρώτη ημέρα εισέρχονταν στο στάδιο πρώτα οι ιερείς. Ακολουθούσαν οι Ελλανοδίκες και μετά οι αθλητές. Στο άγαλμα του Ορκίου Διός έδιναν τον όρκο ότι δεν θα χρησιμοποιήσουν δόλο. Πίστευαν ότι κάθε άγώνισμα είναι γνωστό κάποιου θεού.
Η ύπαρξη γυναικείων αγώνων στην αρχαία Ολυμπία είναι ένα από τα καλύτερα κρυμμένα μυστικά της ιστορίας
Ένα άλλο όμως ενδιαφέρον ζήτημα, έχει να κάνει με τη συμμετοχή γυναικών στους αγώνες. Η ύπαρξη γυναικείων αγώνων στην αρχαία Ολυμπία είναι ένα από τα καλύτερα κρυμμένα μυστικά της ιστορίας! Κι όμως, η υπαρξή τους είναι τεκμηριωμένη πέρα από κάθε αμφιβολία. Άλλωστε, ο γυναικείος αθλητισμός ήταν διαδεδομένος σε πολλά μέρη της αρχαίας Ελλάδας: στη «μινωική» Κρήτη, στη Σπάρτη, στους Δελφούς, στη Χίο, ακόμη και στην Αττική.
Παράλληλα, οι Ολυμπιακοί αγώνες νεανίδων ήταν, όπως και οι αντίστοιχοι ανδρικοί, τελούνταν προς τιμήν της θεάς Ήρας. Όπως μας πληροφορεί ο Παυσανίας, κάθε τέταρτο έτος τελούνταν αγώνες δρόμου ανάμεσα σε «παρθένες» (ανύπαντρες κοπέλες) προς τιμήν της Ήρας. Λέγεται ότι τους καθιέρωσε η μυθική βασίλισσα Ιπποδάμεια από ευγνωμοσύνη προς τη θεά για το γάμο της με τον Πέλοπα.
συνηθίζουμε να θεωρούμε τους Ολυμπιακούς αγώνες (και γενικότερα τον αθλητισμό στην αρχαιότητα) κάτι αυστηρά ανδροκρατούμενο, καθώς τα θηλυκά στοιχεία κατά κανόνα αποσιωπούνται. Μια προσεκτική ματιά, ωστόσο, αποκαλύπτει ισχυρή γυναικεία παρουσία στην Ολυμπία . Έτσι, η ιέρεια της Δήμητρας Ξαμύνης, είχε τιμητική θέση στους ανδρικούς αγώνες τους οποίους παρακολουθούσε καθισμένη στο πέτρινο βωμό -το αξίωμα αυτό είχε αναλάβει και η περίφημη Ρήγιλλα, σύζυγος του Ηρώδη του Αττικού. Μάλιστα, κατά μία άποψη, οι Ολυμπιακοί ήταν στην αρχή τελετές για την ευόδωση της βλάστησης και άρα είναι πιθανόν ότι ο αγώνας του δρόμου γίνονταν προς την τιμή της Δήμητρας, της οποίας η ιερατικότητα τον ευλόγησε και επεσήμανε στη διεξαγωγή του.
Παράλληλα, ακόμη και κατά την πατριαρχική εποχή, η είσοδος δεν ήταν γενικά απαγορευμένη στις γυναίκες, όπως λανθασμένα πιστεύεται, αλλά επιτρεπόταν στις ανύπαντρες κοπέλες, όπως αναφέρει ο Παυσανίας. Και βέβαια, δεν μπορούμε να ξεχάσουμε ότι αρκετές Ελληνίδες στεφανώθηκαν Ολυμπιονίκισσες των ιππικών αγώνων, όπως η Κυνίσκα, η Ευρυλεωνίς, η Μπελιστίχη, η Τιμαρέτα, η Θεοδότα και η Κασία -βέβαια δεν οδηγούσαν τα άλογα οι ίδιες, τότε όμως βραβεύονταν. των ίππων.
Αυτό όμως που παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον είναι τα Ηραία, οι γυναικείοι Ολυμπιακοί, οι οποίοι παραμένουν ως επί το πλείστον άγνωστοι . Όπως μας πληροφορεί ο Παυσανίας, κάθε τέταρτο έτος τελούνταν αγώνες δρόμου ανάμεσα σε «παρθένες» (ανύπαντρες κοπέλες) τα μαλλιά είχαν λυτά τους και φορούσαν κοντό χιτώνα πάνω από το γόνατο -ώστε να είναι ευκίνητες, προς τιμήν της Ήρας. Λέγεται ότι τους καθιέρωσε η Ιπποδάμεια από ευγνωμοσύνη προς τη θεά για το γάμο της με τον Πέλοπα.
Τα Ηραία περιλάμβαναν πολλά τελετουργικά στοιχεία: τα βραβεία που έπαιρναν οι κοπέλες ήταν στεφάνι αγριελιάς (δέντρο συμβολικό της ευφορίας, της Σελήνης και της Γης) και μέρος από την αγελάδα που θυσιαζόταν. Το ζώο αυτό ήταν αφιερωμένο στη «βοϊδομάτα» Ήρα, ενώ συνδεόταν επίσης με τη Μεγάλη Μητέρα, τη Σελήνη και τη Γαία -αντίστοιχα, ο Δίας σχετιζόταν με τον Ταύρο, έμβλημα της γονιμότητας και του Ήλιου. Μάλιστα, οι νεαρές νικήτριες αξιώνονταν μια ιδιαίτερη τιμή: μπορούσαν να αφιερώσουν απεικονίσεις τους στο Ηραίο, το ναό της θεάς.
Το μήκος του δρόμου που διένυαν οι αθλήτριες ήταν τα 5/6 του σταδίου (160 μέτρα περίπου). Αγωνίζονταν φορώντας κοντό χιτώνα που άφηνε γυμνό το δεξί ώμο και στήθος, αμφίεση που θυμίζει τις απεικονίσεις των Αμαζόνων. Χωρίζονταν σε τρεις κατηγορίες, ανάλογα με την ηλικία τους.
H Θεά, συνέχισε μέσα στους αιώνες να είναι παρούσα στην Ολυμπία αλλάζοντας μορφές και ονόματα: Γαία, Ήρα, Δήμητρα Ξαμύνη, Μητέρα των Θεών, Άρτεμις, Ειλείθυια, Ιπποδάμεια… Όπως και σε ολόκληρη την ελληνική επικράτεια, το τέλος της λατρείας της ήρθε διά της. βίας.
Ο μισέλληνας Θεοδόσιος Α', προκειμένου να πάρει συγχώρεση από τον επίσκοπο Αμβρόσιο για τις σφαγές της Θεσσαλονίκης, απαγορεύει τους αγώνες στο 393. Δυο χρόνια αργότερα τα αριστουργήματα της Ολυμπίας λεηλατούνται, ενώ το περίφημο χρυσελεφάντινο άγαλμα του Δία θα μεταφερθεί στην Κωνσταντινούπολη και θα μεταφερθεί στην Κωνσταντινούπολη. πυρκαγιά, όπως και τόσα άλλα. Το 426 θα καεί, με διάταγμα του Θεοδοσίου Β', και ο ναός του «πατέρα των θεών» . Κατά την προσφιλή τακτική των Χριστιανών, που προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να πάρουν τη θέση της παλιότερης θρησκείας, χτίστηκε τον 5ο αιώνα εκκλησία πάνω από το εργαστήριο όπου ο Φειδίας κατασκεύασε το φημισμένο γλυπτό του Δία.
Σήμερα, ωστόσο, η Ολυμπία βρίσκεται ξανά στο επίκεντρο της προσοχής με την αφορμή τους σύγχρονους -έστω κι αν αυτοί απέχουν χρόνια φωτός από το πνεύμα των αρχαίων-, ενώ η αφή της ιερής φλόγας γίνεται συχνά από το ναό της Ήρας.
Πηγή: truestor
https://www.aitherikigrafi.gr/olimpioi-agones
ΣΟΦΙΑ ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΥ
ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ Η ΕΝΩΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
https://nikos-karaventzas.blogspot.com/
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια