Ο Δίσκος στην Αρχαιότητα - Δισκοβολία

ΔΙΣΚΟΒΟΛΙΑ

Η δισκοβολία είναι ένα από τα αγωνίσματα ρίψεων του στίβου, στο οποίο ο αθλητής ρίχνει ένα δίσκο σε προσπάθεια να πετύχει μεγαλύτερη απόσταση ρίψης από τους ανταγωνιστές του. Αγώνισμα που προέρχεται από την Αρχαία Ελλάδα, συμπεριλαμβάνονταν στο ελληνικό πένταθλο, το οποίο μπορεί να χρονολογηθεί τουλάχιστον στο 708 π.Χ.Το Πένταθλον ήταν ένα αγώνισμα των Ολυμπιακών Αγώνων, καθώς και άλλων Πανελλήνιων αγώνων στην Αρχαία Ελλάδα.

Το όνομά του προέρχεται από το συνδυασμό των λέξεων πέντε και άθλος (άθλημα). Πέντε αθλήματα που αρχικά διεξάγονταν σε μία ημέρα, ξεκινώντας από το άλμα εις μήκος, στη συνέχεια ο ακοντισμός και η δισκοβολία, ακολουθούσε το στάδιον (ένας αγώνας ταχύτητας) και τελείωνε με την πάλη.

Οι πενταθλητές θεωρήθηκαν ότι είναι μεταξύ των πιο ειδικευμένων αθλητών, και η εκπαίδευσή τους ήταν συχνά μέρος της στρατιωτικής θητείας, διότι πίστευαν ότι κάθε ένα από τα πέντε αυτά αγωνίσματα ήταν χρήσιμο στη μάχη. Υπήρξε ο πρώτος τεκμηριωμένος τύπος του πεντάθλου (ένας διαγωνισμός που αποτελείται από πέντε διακριτά αθλήματα) και ήταν ο προάγγελος για όλες τις διοργανώσεις αυτού του τύπου, στις οποίες και δανείζει το όνομά του. , και είναι μέρος του σύγχρονου δεκάθλου.

Η δισκοβολία ήταν ένα αγαπητό αγώνισμα για τους Αρχαίους Έλληνες, γεγονός που φαίνεται και από την τέχνη τους. Κατά την ελληνική παράδοση αυτός που εφηύρε τη δισκοβολία ήταν ο Περσέας, ο οποίος κατά τη συμμετοχή του σε επιτάφιους αγώνες, έριξε το δίσκο και σκότωσε άθελά του, τον παππού του Ακρίσιο. Ο Απόλλωνας, επίσης, σε αγώνισμα δισκοβολίας σκοτώνει το φίλο του Υάκινθο. Γενικά, λόγω της φύσης του, ο δίσκος από τους προϊστορικούς χρόνους συνδέεται με πολλά θανατηφόρα ατυχήματα. Επίσημα, ωστόσο, η δισκοβολία περιγράφεται στην Οδύσσεια και στην Ιλιάδα του Ομήρου.

Η λέξη δίσκος από την αρχή δε σήμαινε τίποτε άλλο από ένα βαρύ αντικείμενο από πέτρα ή μέταλλο, το οποίο θα μπορούσε να ρίξει κάποιος, με σκοπό να αποδείξει τη δύναμή του και κατά συνέπεια την υπεροχή του στο είδος αυτού του αθλήματος. Ο δίσκος που έριξε ο Οδυσσέας στη χώρα των Φαιάκων, σύμφωνα με τον Όμηρο, ήταν από πέτρα, μια ένδειξη ότι ο πέτρινος δίσκος προηγήθηκε χρονικά του μετάλλινου. Ο δίσκος από πέτρα δεν αντικαταστάθηκε τόσο γρήγορα, όσο θα νόμιζε κανείς, δεδομένου ότι απεικονίζεται στην τέχνη του έκτου π.Χ. αιώνα. Ίσως μέχρι τότε να τον χρησιμοποιούσαν συγχρόνως με το μετάλλινο, οπότε και αντικαταστάθηκε από αυτόν. Σε αρχαιολογικές ανασκαφές βρέθηκαν αρκετοί δίσκοι των οποίων η διάμετρος ποικίλει από 16 έως 35 εκατοστά και το βάρος τους από 1.245 έως 6.400 γραμμάρια. Μη γνωρίζοντας το πραγματικό βάρος του δίσκου που χρησιμοποιούσαν οι αρχαίοι αθλητές, είναι πολύ δύσκολο να υπολογίσουμε τις επιδόσεις τους στο αγώνισμα αυτό. Οι Αρχαίοι Έλληνες συνήθιζαν την επιφάνεια του δίσκου να την διακοσμούν με αθλητικές παραστάσεις, με ζώα, με πτηνά. Επίσης έγραφαν ωδές, συμφωνίες, συνθήκες, εκεχειρίες, επιγραφές γενικά, αφού αποτελούσε ενα αθλητικό όργανο

Μετά από χρόνια έρευνας και μελέτης δεν γνωρίζουμε αν οι αρχαίοι δισκοβόλοι έριχναν το δίσκο με τις γνωστές περιστροφές που πραγματοποιούν οι σημερινοί αθλητές του αγωνίσματος με σκοπό να επιτύχουν μεγαλύτερες επιδόσεις. Πιστεύεται ότι έριχναν το δίσκο με ρυθμικές και φυσικές κινήσεις σύμφωνα με τους ανατομικούς όρους του ανθρώπινου σώματος. Νικητής στο αγώνισμα τις δισκοβολίας ανακηρυσσόταν εκείνος ο δισκοβόλος που έριχνε σε μεγαλύτερη απόσταση το δίσκο. Δεν είναι γνωστό πόσες προσπάθειες-δισκιές έριχνε ο κάθε ρίπτης προκειμένου να γίνει η τελική κρίση μεταξύ των δισκοβόλων. Πιθανόν να έριχναν από τρεις βολές γενικά στις ρίψεις λόγω της ιερότητας του αριθμού 3. Το σημείο της πτώσεως του δίσκου σημειωνόταν με γραμμή ή με κάποιο αντικείμενο και λεγόταν «πτώσεις, ίχνος, σήμα, τέρμα». Τοποθετούσαν ένα ξύλινο αιχμηρό πασσαλίσκο. Έτσι η μέτρηση της επίδοσης του αθλητή στη ρίψη άρχιζε από τη βαλβίδα και τελείωνε στο σημείο τοποθέτησης του πασσαλίσκου.

Η δισκοβολία ήταν ένα αγώνισμα που απαιτούσε ρυθμό, ακρίβεια και δύναμη. Το αντιπροσωπευτικότερο έργο τέχνης που αναπαριστά τη δισκοβολία θεωρείται ο δισκοβόλος του Μύρωνα. Αντίγραφο του πρωτότυπου έργου του 450 π.Χ. εκτίθεται στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο και ρωμαϊκά μαρμάρινα αντίγραφα στο Βρετανικό Μουσείο και στο Εθνικό Μουσείο της Ρώμης. Το άγαλμα πιθανότατα απεικονίζει μια φευγαλέα στιγμή της δισκοβολίας, μάλλον μία στιγμή ανάμεσα στην τελευταία αιώρηση από πίσω προς τα εμπρός. Η στάση είναι στιγμιαία και προηγείται της τελικής ρίψης του δίσκου.Το έργο είναι ενδεικτικό το γεγονότος ότι ο δισκοβόλος θεωρούνταν το σύμβολο του αθλητή στην αρχαιότητα. αθληματα στοιβος αρχαια ελλαδα σημερα Δισκοβολία στους Ολυμπιακούς Αγώνες