Τα ιππικά αγωνίσματα στην αρχαία Ελλάδα και οι ολυμπιοι αγωνες
Τα ιππικά αγωνίσματα στην αρχαία Ελλάδα τελούνταν κατά τους ολυμπιακούς αγώνες της αρχαιότητας καθώς και σε άλλες πανελλήνιες διοργανώσεις όπως τα Πύθια ή τα Νέμεα. Αποτελούνταν από τις διαφόρων τύπων αρματοδρομίες οι οποίες τελέστηκαν πρώτη φορά το 680 π.Χ. όταν η διάρκεια των αγώνων επιμηκύνθηκε για να υπάρξει χρόνος για την τέλεση των νέων αγωνισμάτων και από τις ιπποδρομίες οι οποίες ήταν αγώνας ταχύτητας των ιππέων, αγώνισμα ωστόσο το οποίο καταργήθηκε αρκετά σύντομα. Ως νικητές δεν θεωρούνταν οι ιππείς ή οι οδηγοί των αρμάτων -ηνίοχοι- αλλά οι ιδιοκτήτες τους -ιππότροφοι-, οι οποίοι ήταν και αυτοί που στεφανώνονταν.
Ιστορία
Κατά την ελληνική μυθολογία οι πρώτοι αγώνες αρμάτων διεξήχθησαν στην Ολυμπία μεταξύ του Πέλοπα και του Οινόμαου, ενώ ο μυθικός ήρωας Ηρακλής συμμετείχε σε αρματοδρομία στην Τροιζήνα μαζί με τον Ιόλαο ο οποίος ήταν ο ηνίοχος του. Το άλογο που είχαν κατά τη διάρκεια του αγωνίσματος ονομάζονταν Αρείωνας και ιδιοκτήτης του ήταν ο θεός Ποσειδώνας ο οποίος ήταν και ο προστάτης των αρματοδρομιών. Άλλες πρώιμες αναφορές αρματοδρομιών συναντώνται στην Ιλιάδα, όπου διοργανώθηκαν αρματοδρομίες από τον Αχιλλέα προς τιμή του Πάτροκλου που είχε πρόσφατα σκοτωθεί στη μάχη.
Πρώτοι αγώνες
Τα καθαρά ιππικά αγωνίσματα αποτελούνταν από την ιπποδρομία κελήτων, την κάλπη, και την ιπποδρομία πώλων. Το πρώτο ιππικό αγώνισμα διοργανώθηκε για πρώτη φορά το 648 π.Χ. στους 33ους αγώνες. Στους 71ους αγώνες του 469 π.Χ. διοργανώθηκε η κάλπη -όπου γίνονταν η χρήση φοράδων-, ενώ στους 131ους αγώνες του 256 π.Χ. η ιπποδρομία πώλων
Τα αγώνισματα των αρματοδρομιών προέρχονται από την Αχαϊκή στρατιωτική παράδοση. Το 680 π.Χ. διοργάνωθηκε το τέθριππον το οποίο ήταν άρμα που διέθετε 4 άλογα, το 500 π.Χ. η απήνη το οποίο ήταν αγώνισμα με 2 άλογα, η συνωρίδα το 408 π.Χ. άρμα με επίσης δύο άλογα αλλά διαφορετικούς κανονισμούς, το 384 π.Χ. το τέθριππο πώλων το οποίο ήταν παραλλαγή του τέθριππου το οποίο και αντικατέστησε προσωρινά, και το 268 π.Χ. η συνωρίς πώλων
ΙΠΠΟΔΡΟΜΟΣ
Οι αρματοδρομίες και ιπποδρομίες λάμβαναν χώρα στον ιππόδρομο της αρχαίας Ολυμπίας, ο οποίος βρισκόταν στην νοτιο-ανατολική πλευρά της Ολυμπίας, στη μεγάλη επίπεδη περιοχή νοτίως του σταδίου. Η τοποθεσία του ήταν άγνωστη έως τις αρχές του 21ου αιώνα, καθώς οι εγκαταστάσεις παρέμεναν θαμένες από συγκέντρωση ιζημάτων του ποταμού Αλφειού. Ωστόσο το 2008 μια αποστολή του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου χρησιμοποίησε ραντάρ για τον εντοπισμό των εγκαταστάσεων και ανέφερε πως εντόπισε ίχνη του ιπποδρόμου, στο σημείο που προδιέγραφαν οι περιγραφές του Παυσανία, ο οποίος είχε επισκεφτεί την περιοχή κατά τον 2ο αιώνα μ.Χ. και έδωσε αναλυτική περιγραφή του μνημείου και των διαστάσεων του (4 στάδια/780 μέτρα μήκος και 1 στάδιο και 4 πλέθρα/320 μέτρα πλάτος).
Ο ιππόδρομος χωρίζονταν οριζοντίως σε 2 διαδρόμους μέσω ενός πέτρινου ή ξύλινου διαχωριστικού, του έμβολου. Τα άλογα και τα άρματα που μετείχαν στους αγώνες ακολουθούσαν την κυκλική διαδρομή γύρω από το έμβολο προς τα ανατολικά, ενώ ο αριθμός των κύκλων που εκτελούσαν διέφερε ανάλογα με το αγώνισμα. Ο χώρος του αγωνίσματος περικλειόταν περιμετρικά από φυσικά και τεχνητά υψώματα για τους θεατές, ενώ οι ελλανοδίκες παρακολουθούσαν από τη δυτική πλευρά του βορείου υψώματος.
Η αφετηρία και το τέρμα οριοθετούνταν από την παρουσία στύλων, ενώ ένας μικρότερος στύλος με την ονομασία νύσσα βρίσκονταν στις στροφές. Απέναντι από τη νύσσα υπήρχε ο Ταράξιππος, ένα είδος βωμού οποίος ενδέχεται να σχετίζονταν με τη θέση της δύσης του ηλίου η οποία δυσκόλευε την ορατότητα των αναβατών και των αλόγων κατά την εξέλιξη του αγώνα
Αγωνίσματα
Το αγώνισμα των ιππέων, στο οποίο οι διαγωνιζόμενοι συμμετείχαν απλώς ιππεύοντας το άλογο τους ονομαζόταν κέλης
Η τελετή έναρξης του αγωνίσματος ξεκινούσε με πομπή στον ιππόδρομο, ενώ ο κήρυκας των αγώνων ανακοίνωνε τα ονόματα των οδηγών και των ιδιοκτητών των αλόγων. Στο αγώνισμα του τέθριππο γίνονταν 12 γύροι γύρω από τον ιππόδρομο, με τις στροφές να είναι απότομες στο τέλος του διαδρόμου.
Μηχανικές κατασκευές
Χρησιμοποιούνταν διάφορες μηχανικές συσκευές, όπως οι ύσπληγγες -εμπόδια- οι οποίες ήταν τοποθετημένες μπροστά από τους αγωνιζομένους στη γραμμή εκκίνησης και χαμήλωναν προκειμένου να ξεκινήσει ο αγώνας. Σύμφωνα με τον Παυσανία, αυτές είχαν εφευρεθεί από τον αρχιτέκτονα Κλειώτα, και χαμήλωναν συντομότερα έτσι ώστε τα άρματα στην εξωτερική πλευρά του δρόμου μπορούσαν να ξεκινήσουν γρηγορότερα από αυτά που βρίσκονταν στην εσωτερική πλευρά και επομένως θα είχαν λιγότερη απόσταση να διανύσουν κατά τις στροφές. Παράλληλα οι αγωνιζόμενοι φρόντιζαν έτσι ώστε το νεότερο και δυνατότερο άλογο να τοποθετείται στη δεξιά πλευρά έτσι ώστε να διευκολύνει το άρμα όταν χρειάζονταν να στρίψει
Άλλη μηχανική κατασκευή ήταν και ο αετός ή το δελφίνι το οποίο χρησιμοποιούνταν για να σημάνει την έναρξη του αγώνα, και χαμήλωνε ανάλογα με τον αριθμό των γύρων που απέμεναν. Αυτά ήταν σκαλιστές παραστάσεις των ζώων αυτών πάνω σε ορειχάλκινες πινακίδες που βρίσκονταν στη γραμμή εκκίνησης
Ηνίοχοι και ιππείς
Στις περισσότερες περιπτώσεις, ο ιδιοκτήτης του άρματος και των αλόγων και ο οδηγός τους ήταν διαφορετικά άτομα, και είναι αξιοσημείωτο πως νικητές δεν θεωρούνταν οι οδηγοί των αρμάτων -ηνίοχοι- αλλά οι ιδιοκτήτες τους -οι ιππότροφοι-, οι οποίοι ήταν και αυτοί οι οποίοι στεφανώνονταν ως οι νικητές, ενώ οι ηνίοχοι λάμβαναν μια μάλλινη ταινία την οποία τους τοποθετούσαν οι ιππότροφοι στο μέτωπο ως μικρότερη τιμητική διάκριση. Το 416 π.Χ., ο Αθηναίος στρατηγός Αλκιβιάδης είχε 7 άρματα στους αγώνες, τα οποία κατετάγησαν ανάμεσα στις πρώτες, δεύτερες, και τέταρτες θέσεις, και δεν ήταν ο οδηγός σε όλα από αυτά. Οι γυναίκες δεν μπορούσαν να πάρουν μέρος ή να παρακολουθήσουν τους Ολυμπιακούς Αγώνες, όμως εξαίρεση στον κανόνα αποτελούσαν τα ιππικά αγωνίσματα καθώς ολυμπιονίκες γίνονταν οι ιδιοκτήτες των αλόγων και όχι οι ιππείς, έτσι μια γυναίκα μπορούσε να διαγωνιστεί μέσω ενός άντρα ιππέα. Γνωστά παραδείγματα τέτοιων περιπτώσεων αποτελούν η Σπαρτιάτισα Κυνίσκα η οποία συμμετείχε και κέρδισε στις αρματοδρομίες 2 φορές, καθώς και αργότερα η επίσης από την Σπάρτη Ευρυλεωνίς
Οι οδηγοί ήταν συνήθως μέλος της οικογενείας στην οποία ανήκαν το άρμα και τα άλογα, ή σε αρκετές περιπτώσεις, σκλάβος ή επαγγελματίας οδηγός ο οποίος είχε προσληφθεί για το αγώνισμα. Η οδήγηση του άρματος απαιτούσε δύναμη, επιδεξιότητα, και υπομονή. Έπρεπε να αποφύγει να λοξοδρομήσει κατά την οδήγηση, και να χειρίζεται με ικανότητα το μαστίγιο και τα ηνία. Αντίθετα με τα άλλα Ολυμπιακά αγωνίσματα οι αρματοδρόμοι δεν συμμετείχαν γυμνοί, πιθανώς για λόγους ασφαλείας λόγω του όγκου της σκόνης που ανασηκωνόταν κατά το αγώνισμα καθώς και για την αποφυγή εκδορών κατά τις συγκρούσεις των αρμάτων μεταξύ τους ή με τα τειχίσματα. Οι οδηγοί φορούσαν ύφασμα με μακριά μανίκια το οποίο ονομάζονταν ξυστίς. Έφτανε ως τους αστραγάλους και δένονταν στη μέση με μια ζώνη. Υπήρχαν επίσης 2 ιμάντες οι οποίοι διασταυρώνονταν στην πλάτη έτσι ώστε ο ρουχισμός να μην παρασύρεται και φουσκώνει από τον αέρα κατά τη διάρκεια του αγωνίσματος.
Παρόμοιες συνθήκες ίσχυαν και για τους ιππείς, με την βασική διαφορά πως αυτοί ίππευαν γυμνοί, χωρίς αναβολείς και σέλα και κρατώντας μόνο το μαστίγιο και τα ηνία
Ιππικά_αγωνίσματα_στην_αρχαία_Ελλάδα
ΟΛΥΜΠΙΟΙ ΑΓΩΝΕΣ
https://www.aitherikigrafi.gr/olimpioi-agones
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια