Πάνδημος και Ουράνια Αφροδίτη
Πάνδημος και Ουράνια Αφροδίτη
Θαλασσογέννητη, Ποντογενής, Φιλογέλωτη, Ομορφοστεφανωμένη, Κλινόχαρη, Παιχνιδοβλέφαρη, Γεννοδότειρα, Ποθεινοτάτη, Ζωοδότρα, Προστάτρια των Νυμφών, Μακαρία…
Αυτές είναι λίγες μόνο από τις ιδιότητες της Θεάς όπως την ύμνησαν οι ποιητές και τη λάτρεψαν οι πιστοί της. Στα μάτια τους αποτελεί τη χάρη που επιβάλλεται και την ομορφιά που θριαμβεύει σαν μια πνοή ζωής που παρασύρει στο πέρασμά της όλες τις σκιές του κόσμου και αποκαθιστά την τάξη και την αρμονία. Τη νιώθουν να περιδιαβαίνει τους κόσμους λαμπερή και συνάμα προσιτή, να ξεδιπλώνει μπροστά τους το Μυστήριο και να τους οδηγεί σε εκείνο που κρυφά η ψυχή τους αναζητά. Ως Αρχέτυπο ενσαρκώνεται σε διάφορους πολιτισμούς, ντύνεται με τα χρώματα της εκάστοτε εποχής και αλλάζει ονόματα για να μας προσεγγίσει. Όμως, όποια μορφή κι αν πάρει, διατηρεί την ίδια αθάνατη ουσία. Είναι η Ομορφιά, η Αγάπη και η Αρμονία. Στην Ελλάδα είναι η Πάνδημος και Ουράνια Θεά. Είναι η Αφροδίτη.
Η αναδυόμενη Κόρη
Το μύθο της γέννησής της διηγείται ο ποιητής της Θεογονίας Ησίοδος, ο οποίος μας μεταφέρει συμβολικά τη διαμάχη ανάμεσα στον πανίσχυρο Ουρανό και τον πανούργο γιό του. Ο Κρόνος, με τη βοήθεια της πολύπαθης μητέρας του Γαίας, απέκοψε με ατσάλινο δρεπάνι τα γεννητικά όργανα του πατέρα του και τα έριξε στο πολυτρικυμισμένο πέλαγος. Γύρω από τα αθάνατα μέλη ανέβηκε λευκός αφρός που στην αρχή κοντοζύγωσε τα ιερά Κύθηρα κι έπειτα έφτασε στη θαλασσόζωστη Κύπρο. Κι εκεί, μέσα από το αλμυρό και αφρισμένο κύμα, αναδύθηκε μια σεβάσμια και πανέμορφη Κόρη…
Άλλη εκδοχή μάς εξιστορεί πως την Παρθένο μετέφερε ένα λευκό κοχύλι που την απόθεσε απαλά στις ακτές του μαγευτικού νησιού. Τη θεϊκή Κόρη περίμεναν οι Ώρες που την στόλισαν με ένα αστραφτερό περιδέραιο στο λαιμό κι ένα πανέμορφο στεφάνι στα μαλλιά… Κι άλλη εκδοχή μάς διηγείται πως την Αρχόντισσα Αφροδίτη έσωσε από τα κύματα η μητέρα της Θάλασσα συνοδευόμενη από τις Νηρηίδες… Κάπως έτσι, λοιπόν, συνεχίζονται οι μύθοι γύρω από τη γέννηση της αναδυόμενης Κόρης που υποδέχτηκαν οι αθάνατοι Θεοί σαν σύμβολο της αιώνιας Ομορφιάς και Αγάπης.
Ο Έρωτας και οι δύο όψεις της Θεάς
Ο Έρωτας είναι μια δύναμη γενεσιουργός που εκτείνεται σε όλα τα επίπεδα. Ξεκινάει από τα κατώτερα και πιο ενστικτώδη μέχρι να φτάσει στα ανώτερα και πιο υπερβατικά. Και είναι επίσης επιθυμία. Επιθυμία για σεξουαλική ικανοποίηση, αλλά και επιθυμία για πνευματική ολοκλήρωση. Κι εδώ ακριβώς βρίσκεται το κλειδί που θα μας επιτρέψει να ανοίξουμε αυτή την μικρή πύλη στο μυστήριο της Θεάς με τις δύο συμπληρωματικές όψεις.
Μυθικά γεννημένη στην Ελλάδα, την Ασσυρία ή τη Φοινίκη, η Θεά ανταποκρίνεται στις καρδιές των απλών ανθρώπων, αλλά και τις ψυχές των μυημένων στα Μυστήρια. Κι έτσι, γίνεται αντίστοιχα η Πάνδημος και η Ουράνια Αφροδίτη. Όμως, ποια είναι η διαφορά ανάμεσα σε αυτές τις δύο όψεις;
Ως Πάνδημος αντιπροσωπεύει τον γήινο κι αισθησιακό έρωτα. Εκφράζει την ανάγκη του ανθρώπου να γονιμοποιήσει και να γονιμοποιηθεί σε ένα πρωταρχικό επίπεδο. Είναι ο υγιής σεξουαλικός πόθος, αλλά και η ένωση ανάμεσα στον άνδρα και τη γυναίκα που διαιωνίζει τη ζωή. Καθώς ήταν πάντα μια πρωταρχική Θεά της γονιμότητας και της βλάστησης, ο λαός τη φαντάστηκε και τη λάτρεψε ως μια πανέμορφη Θεά που είχε πολλούς εραστές. Κι έτσι, μέσα από διάφορες τελετές και πρακτικές, επέφερε τη γονιμότητα σε όλους τους τομείς της ζωής του.
Σύζυγος της Αφροδίτης είναι ο Ήφαιστος, Θεός του ηλιακού και υποχθόνιου πυρός, κατασκευαστής όπλων και εργαλείων, σύμβολο διάνοιας και δημιουργίας. Σε ένα εσωτερικό κλειδί η ένωσή τους συμβολίζει την κάμινο, όπου η φωτιά σφυρηλατεί το πιο θαυμαστό από όλα τα έργα: την Ομορφιά. Όμως, δίπλα στην Αφροδίτη συναντάμε και τον Άρη, πότε σύζυγο και πότε εραστή, ανάλογα με το μύθο που επιλέγουμε να διηγηθούμε. Θεός του πολέμου και του φωτός, σύμβολο της βούλησης και του νόμου, ο Άρης ενώνεται με την Αφροδίτη. Καρπός του έρωτά τους, τέκνο του πολέμου και της αγάπης, είναι η Αρμονία.
Κι έτσι, συνεχίζουμε σταδιακά τη μικρή μας κατάδυση στα βάθη που γέννησαν την πιο εσωτερική όψη της Αφροδίτης που ονομάζεται Ουρανία. Πρόκειται για την αρχέγονη Θυγατέρα που σαν όμορφο μαργαριτάρι γεννήθηκε από το κοχύλι της θάλασσας. Αναδύθηκε εξαγνισμένη και αναγεννημένη μέσα από τα αφρισμένα ύδατα κρατώντας έναν καθρέφτη που επέτρεπε στον μυημένο στα Μυστήρια να γνωρίσει την αλήθεια του Όντος. Είναι η μήτρα των νέων ιδεών, η κρυμμένη αιτία των υψηλών συναισθημάτων και η αφορμή των ευγενών δράσεων. Είναι ο Έρωτας που δημιουργεί τους κόσμους και η Αγάπη που συντηρεί την ουσία τους. Είναι η Ομορφιά που εμψυχώνει και η Αρμονία που ενώνει.
Αν, λοιπόν, κατανοήσουμε την ουσία της Θεάς και αποδεχτούμε το μυστήριό της, τότε θα έχουμε την ευκαιρία να εξυψωθούμε από τον ανθρώπινο έρωτα στην αιώνια αγάπη, από την Πάνδημο στην Ουράνια Αφροδίτη. Και οι δύο όψεις είναι σημαντικές, όμως πρέπει να τις εναρμονίσουμε μέσα μας. Τότε μόνο θα μπορέσουμε να μιλήσουμε για την αληθινή Αγάπη που προσφέρει από αφθονία, τον αληθινό Έρωτα που ελκύει κοντά μας ό,τι πιο υψηλό έχουμε ονειρευτεί, την αληθινή Ομορφιά που πρέπει να ανακαλύψουμε γύρω μας και την αληθινή Αρμονία που τα κρατάει όλα αυτά ενωμένα. Κι έτσι, θα ανακαλύψουμε τη μαγεία της Αφροδίτης που μας εξυψώνει από το καθημερινό στο υπερβατικό σαν ένα αέρινο άγγιγμα αιωνιότητας κι ένα μεθυστικό άρωμα αθανασίας…
Επίθετο της θεάς Αφροδίτης στον αρχαίο ελληνικό κόσμο, περιλαμβανομένης της Κύπρου. Κατά τον σοφιστή Ιμέριο (στον λόγο του Εἰς τήν τῶν Κυπρίων ἐπιδημίαν, όπως διασώζει ο Φώτιος στη Βιβλιοθήκη του), υπήρχαν η Πάνδημος Αφροδίτη καθώς και η Ουρανία* Αφροδίτη, μεταξύ των οποίων δεν υπήρχαν κοινά σημεία, αφού η Ουρανία (γεννημένη εξ ουρανού) γεννά αγνούς έρωτες κι έχει χρυσά βέλη και χρυσά παιδιά, ενώ η Πάνδημος γεννά ανίερους κι ακάθαρτους έρωτες.
Ο Πλάτων (Συμπόσιον, 180α) υποστηρίζει ότι υπάρχουν δυο Αφροδίτες: η Ουρανία (κόρη του Ουρανού και χωρίς μάνα) και η Πάνδημος (κόρη του Διός και της Διώνης). Η πρώτη γεννά έρωτες στις ψυχές, δηλαδή ωραίους κι ευγενικούς, ενώ η δεύτερη γεννά έρωτες τυχαίους. Ο Πλάτων υποστηρίζει ακόμη ότι η Ουρανία Αφροδίτη ήταν αρχαιότερη της Πανδήμου.
Από άλλες πηγές προκύπτει ότι η Αφροδίτη έφερε το επίθετο Πάνδημος που σήμαινε ότι ήταν θεότητα όλων των ανθρώπων, όλου του δήμου, σε αντίθεση προς την Ουρανίαν.
Μία από τις λέξεις που βρίσκεται στο επίκεντρο της εποχής μας είναι η λέξη ΠΑΝΔΗΜΙΑ. Όμως κάποτε, όταν ακόμα θεοί και άνθρωποισυμπορεύονταν μέσα στο μυθολογικό καύσωνα, αυτό της θείας ελληνικής λατρείας των ελλήνων θεών, η λέξη δήλωνε την ΕΞΑΠΛΩΣΗ σε όλους τους δήμους- πόλεις, του ΈΡΩΤΑ, ως ΚΙΝΗΤΉΡΙΑ ΔΎΝΑΜΗ της ΖΩΉΣ. Ας πάμε να μάθουμε τι σημαίνει το προσωνύμιο της θεάς Αφροδίτης, ΠΑΝΔΗΜΟΣ
ΑΦΡΟΔΙΤΗ
ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ Η ΕΝΩΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια